ສາມາດດາວໂຫລດໂປແກຣມ ຈາກ ເວັບໄຊ້ ສຳລັບ Computure ແລະ Andriod

https://vilakoekyo.blogspot.com/p/blog-page_57.html

Share:

Read More

ໝາກອາໂວກາໂດ

ຄວາມສຳຄັນ ແລະ ຄຸນປະໂຫຍດ

          1. ຄວາມສຳຄັນຂອງໝາກອາໂວກາໂດ

           ອະໂວກາໂດ (Avocado ) ເປັນໄມ້ຢືນຕົ້ນທີ່ມີເນື້ອອ່ອນ, ມີອາຍຸຍືນຫຼາຍປີ ຖືກຈັດຢູ່ໃນວົງ Lauraceae ຊີ່ງຢູໃນວົງດຽວກັບອົບເຊີຍ  ແລະ ກາລະວານ, ມີຊື່ວິທະຍາສາດວ່າ: Persea Americana  Mill. ເປັນໝາກໄມ້ທີ່ເນື້ອມັນຄືກັບເນີຍ ຮັບປະທານກັນມານານໃນອາເມລິກາ ແລະ ຢູໂຣບ ເນື້ອງຈາກມີຄຸນຄ່າທາງອາຫານທີ່ເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍກ່ວາໝາກໄມ້ຊະນິດອື່ນຈີ່ງຖືວ່າເປັນອາຫານເພື່ອສຸຂະພາບ ເພາະອຸດົມສົມບຸນໄປດ້ວຍແຮ່ທາດ ແລະ ທາດອາຫານທີ່ຈຳເປັນສຳຮ່າງກາຍ ເຮັດໃຫ້ເປັນທີ່ນິຍົມ ແລະ ຕ້ອງການບໍລິໂພກເພີ່ມຂື້ນ (ອັງຊິນັນ , 2014).

          2. ຄຸນຄ່າ ແລະ ຄຸນປະໂຫຍດຂອງອາໂວກາໂດ

               ເນື້ອໝາກປະກອບດ້ວຍກົດໄຂມັນທີ່ບໍ່ອີ່ມຕົວປະມານ 4- 20 ປີເຊັນໂດຍກົດໄຂມັນທີ່ບໍ່ອີ່ມຕົວໃນອາໂວກາໂດ 70 ເປີເຊັນເປັນກົດໄຂມັນຊະນິດກົດໄຂມັນໂມເລກຸນດ່ຽວ (Monounsaturated fatty acid), ກົດໄຂມັນຊະນິດນີ້ມີຜົນປະໂຫຍດຕໍ່ຮ່າງກາຍຊ່ວຍລົດປະລິມານ Cholesterol ຊະນິດແອລດີແອລ(Lowdensity lipoprotein : LDL) ມີຜົນເສຍຕໍ່ຮ່າງກາຍ ແລະ ເພີ່ມປະລິມານໂຄເລສ໌ເຕີຣອລຊະນິດດີແອລ High density lipoprotein (HDL) ໃນເສັ້ນເລືອດຊີ່ງເປັນໂຄເລສ໌ເຕີຣອລທີ່ເປັນຜົນດີຕໍ່ຮ່າງກາຍ, ມີປະໂຫຍດໃນການປ້ອງກັນໂຣກຫົວໃຈ, ຊ່ວຍລຸດໄຂມັນໃນເສັ້ນເລືອດຄົນທີ່ເປັນໂຣກໄຂມັນໃນເສັ້ນເລືອດສູງ ຮັບປະທານໝາກໄມ້ຊະນິດນີ້ໄດ້ ແລະ ໃຊ້ລຸດນ້ຳໜັກໄດ້ດີເພາະປະລິມານຄາໂບໄຮເດຼດຕໍ່າ ແລະ ມີນ້ຳຕານຕໍ່າ, ດັ່ງນັ້ນຜູ້ປ່ວຍທີ່ເປັນພະຍາດເບົາຫວານຈີ່ງສາມາດຮັປະທານໝາກໄມ້ຊະນິດນີ້ໄດ້ (ອັງຊິນັນ,2014).

          ນ້ຳມັນໝາກອາໂວກາໂດ (Avocado oil) ເປັນນ້ຳມັນສະກັດຈາກເນື້ອອາໂວກາໂດເປັນນ້ຳມັນທີ່ສາມາດທົນຄວາມຮ້ອນໄດ້ສູງເຖີງ 249 ອົງສາເຊ, ເໝາະສໍາລັບການປຸງອາຫານ, ອຸດົມໄປດ້ວຍໂອເມກາ3 ,ກົດໄຂມັນ, ວິຕາມິນເອ, ຊີ ແລະ ດີ, ເປັນນ້ຳມັນທີ່ດູດຊືມສູ່ຜີວໜັງໄດ້ດີທີສຸດເມື່ອທຽບກັບນ້ຳມັນສາລີ,ນ້ຳມັນຖົ່ວເຫຼືອງແລະ ນໍ້າມັນໝາກກອກ,ປະກອບດ້ວຍວິຕາມິນອີ, ກົດໄຂມັນລີໂນເລອິກ (Linoleic acid) ແລະ ໂອເລອິກ (Oleic acid), ສານໄຟໂຕສເຕີຣອລ (Phytosterols)ໃຊ້ສະຜົມເລັ່ງການປົ່ງຂອງເສັ້ນຜົມ, ໄຂມັນທີ່ຢູ່ໃນໝາກອາໂວກາໂດ ຊ່ວຍໃນການດູດຊືມສານ ແຄໂຣທີນອຍ (Carotenoids) ໃນພືດຜັກຕ່າງໆ ຊີ່ງຊ່ວຍຕໍ່ຕ້ານໂຣກໄພໄຂ້ເຈັບ. ການບໍລິໂພກໝາກອາໂວໂດສະມໍ່າສະເໝີ ຈະຊ່ວຍປ້ອງກັນສະໝອງເສື່ອມເພາະມີກົດເອໂລອິກສູງຊ່ວຍຮັກສາເນື້ອເຍື້ອ, ຮັກສາລະບົບປະສາດ ແລະ ສະໝອງ. ມີວິຕາມິນສູງປະກອບດ້ວຍວິຕາມິນເອ ຊ່ວຍບຳລຸງສາຍຕາ, ວິຕາມິນຊີຊ່ວຍປ້ອງກັນຫວັດ ແລະ ວິຕາມິນອີ ເຊີ່ງເປັນສານຕ້ານອະນຸມູນອິດສະຫຼະ (Antioxidant) ທີ່ມີຄຸນຄ່າປົກປ້ອງຈຸລັງຮ່າງກາຍຈາກມົນລະພິດທາງອາກາດ, ນ້ຳ ແລະ ອາຫານ, ປ້ອງກັນຮ່າງກາຍຈາກໂຣກມະເຣັງຕ່າງໆ ແລະ ໂຣກຫົວໃຈ ໃນຜູ້ໃຫຍ່ຄວນບໍລິໂພກວິຕາມິນອີຢ່າງໜ້ອຍ 10 ມີລີກຼາມຕໍ່ວັນ (ອັງຊິນັນ, 2014).

          ອຸດົມໄປດ້ວຍແຮ່ທາດ ແລະ ສານອາຫານທີ່ຈຳເປັນສຳລັບຮ່າງກາຍເຊັ່ນ: ໂຊດຽມ,ໂຟຕັດຊຽມ ແລະ

ໂຟເລຕ (folate) ເຊີ່ງມີຄຸນສົມບັດຊວຍລຸດໂຄເລສ໌ເຕີຣອລ ໂດຍສະເພາະໂຟເລຕນັ້ນເປັນສານອາຫານທີ່ສຳຄັນສຳລັບຜູ້ຍີງຕັ້ງທ້ອງ ເນື້ອງຈາກເປັນສານອາຫານຈຳເປັນສຳລັບການຈະເລີນເຕີບໂຕ ແລະ ສ້າງເນື້ອເຫຍື່ອ

ຂອງເດັກນ້ອຍ (ອັງຊິນັນ, 2014).  

1. ລະບົບຮາກ

              ຮາກຂອງຕົ້ນອາໂວກາໂດປະກອບດ້ວຍ 2 ລະບົບຄື ລະບົບຮາກແກ້ວ ແລະ ລະບົບຮາກຝອຍ:

                   ກ. ລະບົບຮາກແກ້ວ

                       ຮາກແກ້ວເປັນຮາກທີ່ໃຫຍ່ຕໍ່ຈາກໂຄນຕົ້ນລົງໄປໃນໃຕ້ດິນ, ຮາກແກ້ວຂອງຕົ້ນອາໂວກາໂດສາມາດຢັ່ງລົງເລິກເຖິງ 3 - 4 m ເຊິ່ງມີໝ້າທີ່ຄໍ້າຊູລໍາຕົ້ນໃຫ້ຕັ້ງຊື່ ແລະ ແຂງແຮງ, ດູດອາຫານຈາກໃຕ້ດິນຂຶ້ນມາຫຼໍ່ລ້ຽງພາກສ່ວນຂອງລຳຕົ້ນ (ຫຸມພັນ, 2017 ແລະ ສະຖານີກະສິກຳຫາດດອກແກ້ວ, 1996  ).

                 ຂ. ລະບົບຮາກຝອຍ

                ເປັນລະບົບທີ່ເກີດຈາກຮາກແກ້ວ ເຊິ່ງມີໝ້າທີ່ຄ້ຳຊູລຳຕົ້ນຊ່ວຍຮາກແກ້ວ ແລະ ຊ່ວຍຊອກຫາອາຫານ ແລະ ເກືອແຮ່ຕ່າງໆຢູ່ໃນດິນ ເພື່ອສົ່ງໄປຫຼໍ່ລ້ຽງພາກສ່ວນຕ່າງໆຂອງລຳຕົ້ນໃຫ້ມີການຈະເລີນເຕີບໂຕ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວໄວສາມາດໃຫ້ຜົນຜະລິດສູງຕາມຄວາມເໝາະສົມ (ຫຸມພັນ, 2017).

          2. ລໍາຕົ້ນ

               ເປັນໄມ້ໃຫ້ໝາກຢືນຕົ້ນປະເພດໄມ້ເນື້ອອ່ອນທີ່ມີສີຂຽວຕະຫຼອດທັງປີ ບາງພັນຈະມີການຫຼົ່ນໃບໃນໄລຍະເວລາອັນສັ້ນກ່ອນອອກດອກ ແລະ ລະຫວ່າງອອກດອກ. ຕົ້ນໃຫຍ່ເຕັມທີ່ຈະມີຄວາມສູງປະມານ 6 - 18 ແມັດ ຂື້ນກັບສາຍພັນ, ຮູບຊົງຂອງລຳຕົ້ນມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ. ຕົ້ນໝາກອາໂວກາໂດຕອນຍັງນ້ອຍເປືອກຈະເປັນສີມ່ວງຕໍ່ມາຈະເປັນສີຂຽວ ແລະ ເມື່ອໃຫຍ່ຂື້ນຈະຄ່ອຍກາຍເປັນສີນ້ຳຕານລຽບສີນ້ຳຕານ  (ຫຸມພັນ, 2017 ).

       3. ໃບ

            ເປັນໃບດ່ຽວ ຮຽງສະຫຼັບເທີງກິ່ງ, ກ້ານໃບສັ້ນ, ຮູບໃບຍາວ, ປາຍໃບຮຽວແຫຼມ, ມີສີຂຽວສົດໃສ, ດ້ານເທີງຂອງໃບມີສີຂຽວເຂັ້ມເປັນມັນ, ດ້ານລຸ້ມຈາງກ່ວາ, ໃບມີຄວາມຍາວປະມານ 8 ​- 28 ຊັງຕີແມັດ,ກວ້າງ 5 - ​12 ຊັງຕີແມັດ, ໃບຈະຮຽງກັນຢູ່ຢ່າງໜາແໜ່ນທີ່ສ່ວນປາຍຂອງກິ່ງຝອຍ. ສາຍພັນອາໂວກາໂດໃນກຸ່ມເວສອິນດຽນ ໃບບໍ່ມີກິ່ນ ຕ່າງຈາກກຸ່ມແມັກຊີກັນ ເຊີ່ງເມື່ອຍີ ຫຼື ບົດໃບຈະມີກິ່ນຫອມ (ຫຸມພັນ. 2017).

       4. ດອກ

         ດອກຈະອອກເປັນກຸ່ມ ທີ່ປາຍຂອງກິ່ງ, ຊໍ່ດອກເປັນແບບເພນນິເຄີລ (panicle), ມີດອກຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍທີ່ປາຍກິ່ງອ່ອນ, ດອກມີຂະໜາດນ້ອຍເສັ້ນຜ່າສູນກາງປະມານ 1 ຊັງຕີແມັດ, ສີຂຽວຂ້ອນຂ້າງເຫຼືອງ,     ກ້ານຊູດອກສັ້ນ, ເປັນດອກສົມບຸນເພດ, ມີດອກຍ່ອຍຈຳນວນຫຼາຍຕໍ່ຊໍ່ ປະມານ 200 - 300 ດອກແຕ່ມີການປະສົມພັນຕິດໜ້ອຍທີ່ສຸດຕໍ່ຊໍ່, ຕິດພຽງ 1​ - 3 ໝາກ ( ອັງຊິນັນ , 2014).

        5. ການປະສົມເກສອນ

            ເນື້ອງຈາກເກສອນເພດຜູ້ ແລະ ເກສອນເພດແມ່ບານບໍ່ພ້ອມກັນ (Dichogamy) ຈີ່ງແບ່ງ ອາໂວກາໂດອອກເປັນສອງກຸ່ມ ຕາມລັກສະນະການບານຂອງດອກຄື:

           ປະເພດ ກ (A- type ) ເກສອນເພດແມ່ພ້ອມຮັບລະອອງເກສອນຜູ້ໃນຕອນເຊົ້າ ແຕ່ເກສອນເພດຜູ້ພ້ອມຖ່າຍລະອອງໃນຕອນແລງ ໄດ້ແກ່ພັນແຮສ  ແລະ ປີເຕີສັນ ເປັນຕົ້ນ.

           ປະເພດ ຂ (B- type ) ເກສອນເພດແມ່ພ້ອມຮັບລະອອງໃນຕອນແລງ ແຕ່ເກສອນເພດຜູ້ພ້ອມຖາຍລະອອງໃນຕອນເຊົ້າ ໄດ້ແກ່ພັນບູສ 7, ບູສ 8 ແລະ ສາຍພັນມູເຊີ 30 ແລະ 214.

          ດັ່ງນັ້ນການປະສົມພັນຂ້າມຕົ້ນຈີ່ງເປັນສິ່ງສໍາຄັນ ແລະ ຈໍາເປັນຄວນປູກສະຫຼັບຕົ້ນອາໂວກາໂດທີ່ຢູ່ໃນປະເພດ ກ ແລະ ປະເພດ ຂ ຈະຊ່ວຍການຕິດໝາກໃຫ້ດີຂື້ນ ແລະ ອາໂວກາໂດຈະຕິໝາກດີຂື້ນຖ້າອຸນະພູມຕໍ່າ ເນື້ອງຈາກອຸນະພູມຕໍ່າຈະຊ່ວຍໃຫ້ໄລຍະເວລາທີ່ເກສອນແມ່ພ້ອມທີ່ຈະປະສົມຢຶດເວລາອອກໄປ ໂດຍທົ່ວໄປອາໂວກາໂດຈະແທງຊໍ່ດອກຕັ້ງແຕ່ເດືອນຕຸລາຫາເດືອນກຸມພາ, ດອກຈະບານໃນເດືອນພະຈິກຫາ ເດືອນທັນວາ. ພັນທີ່ແທງຊໍ່ດອກໄວປານກາງຈະມີດອກບານປາຍເດືອນທັນວາຫາເດືອນມັງກອນ ແລະ ພັນທີ່ແທງຊໍ່ດອກຊ້າດອກຈະບານໃນຊ່ວງເດືອນມັງກອນຫາປາຍເດືອນກຸມພາເຊັ່ນ:ພັນບູສ (ງານໄມ້ຜົນມູນນິທິໂຄງການຫຼວງ, 2001).    

          5. ໝາກ

              ເປັນໝາກດ່ຽວມີຮູບຮ່າງແຕກຕ່າງກັນເຊັ່ນ: ຮູບຮ່າງແບບໝາກສີດາ, ໝາກຮູບໄຂ່ ຫຼື ຊົງກົມມີທັງສີຂຽວ ແລະ ສີມ່ວງ ບາງພັນມີການປ່ຽນສີເມື່ອສຸກໂດຍອາດປ່ຽນເປັນສີມ່ວງເຂັ້ມ ຜີວອາດຈະລຽບ ຫຼື ຂະລຸຂະລະ, ມີທັງເປືອກໜາ ແລະ ເປືອກບາງ ເນື້ອມີສີເຫຼືອງອ່ອນຈົນເຫຼືອງເຂັ້ມ (ອັງຊິນັນ, 2014 ແລະ ສະຖານີກະສິກຳຫາດດອກແກ້ວ, 1996).

          6. ເມັດ (ແກ່ນ)

          ມີຂະໜາດໃຫຍ່ ຮູບຮ່າງຄ່າຍຊົງກົມ, ຮູບຫົວໃຈ ,ຮູບໄຂ່, ມີໃບລ້ຽງ 1 ຄູ່ໃຫຍ່ໜາສີຂາວຄີມ, ຜີວຂອງໃບລ້ຽງມີທັງແບບລຽບ ແລະ ຂະລຸຂະລະ. ແກ່ນໝາກອາໂວກາໂດປະກອບດ້ວຍພາກສ່ວນຕ່າງໆດັ່ງລຸ່ມນີ້:                     

          -  ເປືອກຫຸ້ມແກ່ນ

          -  ເນື້ອເຫຍື່ອຫຸ້ມແກ່ນຈະມີຜະໝັງອ່ອນ ຫຼື ຜີວອ່ອນ

          -  ທາດອາຫານສໍາຮອງພາຍໃນແກ່ນ

          -  ໝໍ່ລູກ, ໃນໝໍ່ລູກໝຶ່ງ ປະກອບມີຮາກກໍາເນີດ, ໃບລ້ຽງ, ຕາຍອດ ເຊິ່ງແກ່ນໝຶ່ງສາມາດແຕກອອກໄດ້ 1 - 2 ຕົ້ນ (ສະຖານີກະສິກຳຫາດດອກແກ້ວ, 1996).

 ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເມະສົມຕໍ່ການປູກອາໂວກາໂດ

          1. ດິນ

              ອາໂວກາໂດສາມມາດຈະເລີນເຕີບໂຕໃນດິນຫຼາຍປະເພດ ແຕ່ດິນທີ່ເໝາະສົມຕ້ອງເປັນດິນລະບາຍນໍ້າໄດ້ດີ, ອຸດົມສົມບຸນ ແລະ ໜ້າດິນເລີກ, ມີຄວາມເປັນກົດເປັນດ່າງ (pH) ຢູ່ລະຫວ່າງ 5 - 7. ດິນທີ່ມີນໍ້າໃຕ້ດິນບໍ່ເຖີງ 1 ແມັດ ບໍ່ເໝາະທີ່ຈະປູກອາໂວກາໂດເຊັ່ນ: ດິນທີ່ມີນໍ້າຖ້ວມຂັງ ອາໂວກາໂດຈະບໍ່ມີອາຍຸຍືນເນື້ອງຈາກມີນໍ້າຖ້ວມຂັງ (ອັງຊິນັນ , 2014 ແລະ ຫຸມພັນ, 2017).

          2. ອຸນຫະພູມ.

               ອາໂວກາໂດສາມາດຈະເລີນເຕີບໂຕໄດ້ດີໃນເຂດທີ່ມີອາກາດເຢັນ, ອຸນຫະພູມທີ່ເໝາະສົມແມ່ນ ຢູ່ລະຫວ່າງ 20 - 30 °C ເນື້ອງຈາກອາໂວກາໂດມັກອາກາດເຢັນ ຖ້າປູກໃນເຂດທີ່ມີອຸນຫະພູມສູງຈະເຮັດໃຫ້ມີການຈະເລີນເຕີບໂຕຊ້າ, ຜົນຜະລິດຕໍ່າ. ສະພາບພື້ນທີ່ປູກທີ່ເມາະສົມຄວນມີຄວາມສູງຈາກລະດັບນໍ້າທະເລ 300 - 400 ແມັດ ແຕ່ຖ້າອຸນຫະພູມຕໍ່າເຖີງ - 2.7 °C ຕົ້ນອາໂວກາໂດທີ່ຍັງນ້ອຍອາດຈະຕາຍໄດ້ ແລະ ຖ້າອຸນຫະພູມຕໍ່າກວ່າ 15.5 °C ເປັນເວລາຍາວນານຈະເຮັດໃຫ້ໝາກນ້ອຍລົງ (ອັງຊິນັນ , 2014).

          3. ປະລິມານນໍ້າຝົນ

           ຄວນໄດ້ຮັບປະລິມານນໍ້າຝົນປີລະ 700 - 1,000 mm, ເມື່ອຂາດນໍ້າໃບອາໂວກາໂດຈະບໍ່ສະແດງກາການຫ້ຽວໃຫ້ເຫັນ ແຕ່ໃບຫຼົ້ນທັນທີໂດຍສະເພາະໃນຊ່ວງດອກບານເປັນຊ່ວງທີ່ຕ້ອງການນໍ້າຫຼາຍຖ້າຝົນບໍ່ຕົກຄວນໃຫ້ນໍ້າ 10 ວັນຕໍ່ຄັ້ງ (ອັງຊິນັນ , 2014).

          4. ລົມ.

           ອາໂວກາໂດເປັນໄມ້ເນື້ອອ່ອນ, ກິ່ງຝ່ອຍ ຫັກງ່າຍ, ການຕັດແຕ່ງກິ່ງໃຫ້ເຕັ້ຍ ແລະ ໂລ່ງຈະຊ່ວຍລຸດຄວາມເສຍຫາຍຈາກລົມໄດ້. ລົມທີ່ພັດແຮງ ແລະ ມີແສງແດດກ້າຈະເຮັດໃຫ້ເກສອນໂຕແມ່ປະສົມບໍ່ຕິດ ດັ່ງນັ້ນຄວນປູກໄມ້ກັນລົມເພື່ອປົກປ້ອງຄວາມເສຍຫາຍ.

          5. ແສງ.

               ແສງສະຫວ່າງກໍ່ເປັນປັດໄຈໜຶ່ງທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງຕົ້ນໝາກອາໂວກາໂດ ເພາະວ່າແສງສະຫວ່າງຈະເປັນຕົວຊ່ວຍໃນການສ້າງທາດອາຫານ. ຕົ້ນອາໂວກາໂດຕ້ອງການແສງໃນປະລິມານຫຼາຍກວ່າ 2,000 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ປີ ແຕ່ຖ້າມີຄວາມເຂັ້ມຂອງແສງຫຼາຍເກີນໄປຈະເຮັດໃຫ້ເກີດອາການໄໝ້ຂອງໃບ,   ໝາກ ຫຼື ຕົ້ນໄດ້ ຄວນປ້ອງກັນໂດຍໃຊ້ນໍ້າປູນຂາວທາທີ່ລໍາຕົ້ນ, ສວນຕົ້ນທີ່ຍັງນ້ອຍຄວນເຮັດຮົ່ມເພື່ອກັນແດດ .

Share:

Read More

ການນຳໃຊ້ເສດເຟືອງໃນການປູກພືດ

1. ຫຼັກການ

ການໃຊ້ເສດເຟືອງຄຸມສວນຜັກແມ່ນມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ສຸດເພື່ອປົກຄຸມດິນ,ບໍ່ຄວນປະດິນລ້າໆ. ເສດເຟືອງມີຄຸນປະໂຫຍດໃນການປ້ອງການເຊາະເຈື່ອນ, ປ້ອງກັນເຫດເກີດແບບບັງເອີນ, ສາມາດເກັບກັກນ້ຳ, ເພີ່ມຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງດິນ ແລະ ຮັກສາຈຸລິນຊີທີ່ມີຊີວິດໃນດິນໄດ້.

ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຄວນໃຊ້ເຟືອງກ່ອນການປູກ ແລະ ການບົງ.

ຈຸດປະສົງ :

- ຈຳກັດການລະເຫີຍ ຂອງນ້ຳໃນສວນ.

- ປ້ອງກັນດິນເວລາມີຝົນຕົກແຮງ, ປ້ອງກັນ ບໍ່ໃຫ້ດິນກາຍເປັນຂີ້ຕົມກະທົບຕໍ່ຕົ້ນພືດ.

- ສ້າງຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງດິນດ້ວຍຈຸລິນຊີA

- ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເໝາະສົມ ເພືອປັບປຸງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນດິນ

- ລຸດຜ່ອນແຮງງານໃນການເສຍຫຍ້າ ແລະ ການໃຊ້ແວກ

 2. ວິທີການ

---ເສຍຫຍ້າກ່ອນປູກ(ອານາໄມພື້ນທີ່) ແລະ ຕາກແດດໄວ້ 2-3
-ມື້ກະກຽມພື້ນທີ່ປູກພືດຜັກ
----ປູເຟືອງໜາ 5-10 ຊມ ໃນສວນ, ຄວນຫຼີກລ້ຽງການປູປົກພືດທີ່ມີຢູ່ແລ້ວກໍລະນີຫາກໄດ້ປູກກ່ອນ; ການປູກເປັນຂຸມໃນກໍລະນີໃສ່ເຟືອງກ່ອນປູກຄວນຈົ່ງຫວ່າງໄວ້ເພື່ອໃຫ້ພືດງອກໄດ້ດີ, ປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດພະຍາດບັກເຕເລຍ, ເຊື້ອລາ

•ເງື່ອນໄຂໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ :

•- ປະກອບດ້ວຍເສດເຟືອງພືດຊະນິດຕ່າງໆ (25-30 ກລ/ 10ມ2 ປົກຄຸມດິນໃຫ້ໜາ 5-10 ຊມ) ຫຼື ເສດໃບໄມ້, ເສດເຟືອງພືດ, ເຟືອງຮວງເຂົ້າ, ຫຍ້າແຫ້ງຈາກທຳມະຊາດ ຫຼື ຫຍ້າປູກກໍ່ໄດ້ ເສດຫຍ້າລູຊີ, ເສດຫຍ້າສະໄຕໂລ, ຕົ້ນ ,ໃບພ້າວ

•ຄວນລະວັງ ບໍ່ຄວນໃຊ້ກັບພືດທີ່ມີດອກແລ້ວ(ຄວນໃຊ້ເຟືອງກັບພືດທີ່ງອກແລ້ວ)

•- ອຸປະກອນນ້ອຍໆປະກອບມີ(ລໍ້ຍູ້ , ຄາດເຟືອງ…)

•ໝາຍເຫດ :

•ເສດເຟືອງ, ເສດເຟືອງເຂົ້າ, de mil ແລະ ເສດເຟືອງອື່ນໆທີ່ໄດ້ເກັບຜົນຜະລິດ ແມ່ນໃຊ້ໄດ້ຜົນເຊັ່ນກັນ

•ກໍລະນີເກີດມີປວກ ຢູ່ໃນສວນ ຄວນປະສົມໃບຂົມກະເດົາໃສ່ກັບເຟືອງ

•ເພື່ອເພີ່ມຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງດິນ ຕ້ອງໄດ້ມີການປະສົມປະສານກັບການນຳໃຊ້ຝຸ່ນໝັກນ້ຳຕື່ມ ຈະຊ່ວຍຍ່ອຍສະລາຍເສດເຟືອງໄດ້ໄວກາຍເປັນຈຸລິນຊີທີ່ມີປະໂຫຍດເພີ່ມຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງດິນໄດ້

•ເສດເຟືອງທັງຫຼາຍ «ເປັນເງິນ» ມີຄຸນປະໂຫຍດຈະແຈ້ງ ຕ້ານທານກັບໂລກ, ແມງໄມ້ 

•3.ຜົນດີ ແລະ ຜົນເສຍ

•ດ້ານວິຊາການ

•ວິທີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແບບງ່າຍດາຍ

•ວັດສະດຸຕ່າງໆ ທີ່ນຳມາເຮັດ ລ້ວນແລ້ວແຕ່ຫາໄດ້ໃນທ້ອງຖິ່ນ

•ລຸດຜ່ອນການໃຊ້ນ້ຳ, ປະຫຍັດນ້ຳໄດ້ 50%ສຳລັບດິນແໜ້ນ ລົ່ມ, ແລະ ປະຢັດນ້ຳໄດ້1/3 ຂອງດິນລົ່ມ(ລຸດຜ່ອນປະລິມານນ້ຳຫົດແຕ່ລະວັນ)

•ປ້ອງກັນສະພາບຂອງດິນ.

•ອາດມີການແຂ່ງຂັນ ກັບຝຸ່ນສຳເລັດຮູບ(ຝຸ່ນວິທະຍາສາດ).

•ກໍ່ໃຫ້ເກີດມີ ແມງລີ້ໝາ, ຫອຍ ແລະ ຈຳພວກປວກ.

•ອາດມີຜົນເສຍຫາຍເຮັດໃຫ້ພືດເນົ່າໄດ້ຖ້າວ່າເສດເຟືອງ ປົກຄຸມພືດທີ່ປູກ

•ດ້ານເສດຖະກິດ

•ຫຼຸດຜ່ອນຫງົບປະມານໃນການສ້າງຊົນລະປະທານ(ນ້ຳມັນຈັກ ແລະ ດ້ານແຮງງານ)

•ຈຸດປະສົງແມ່ນເພີ່ມຜົນຜະລິດ(ປ້ອງກັນສະພາບດິນເຊື່ອໂຊມ ແລະ ເພີ່ມທາດອາຫານໃນດິນ)

•ຫຼຸດຜ່ອນແຮງງານໃນການເສຍຫຍ້າ ແລະ ການໃຊ້ອຸປະກອນກຳຈັດຫຍ້າ.

•ມີຄວາມຕ້ອງການດ້ານແຮງງານ ຖ້າວ່າມີເນື້ອທີ່ກວ້າງຂວາງ.

•ອາດເກີດມີການແຂ່ງຂັນກັບຊາວກະສິກອນໃຊ້ເຟືອງເປັນອາຫານສັດ.

•ດ້ານສະພາບແວດລ້ອມ

•ປ້ອງກັນໂຄງສ້າງຂອງດິນກໍລະນີມີຝົນຕົກແຮງ ແລະ ຄວາມແຫ້ງແລ້ງຈາກແສງແດດ.

•ສ້າງສິ່ທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນດິນ ດວ້ຍລະບົບນິເວດກະສິກຳ.

@ ຜົນໄດ້ຮັບ...

•ເສດເຟືອງສາມາດປ້ອງກັນດິນ ເວລາຝົນຕົກແຮງ(ຮັກສາໂຄງສ້າງ ແລະ ຄວາມອຸດົມສົມບູນ)ຫຼືຕ້ານທານຄວາມແຫ້ງແລ້ງ(ຮັກສາຄວາມຊຸ່ມ).

•ເພື່ອຮັບປະກັນໃນການປະຕິບັດມີຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງມີວັດສະດຸກັບທີ່ ການປູເຟືອງແມ່ນຄວນໃຊ້ ໃຫ້ແທດເໝາະກັບສະພາບຕົວຈິງ.

Share:

Read More

ເຕັກນິກທາງການກະສິກຳທີ່ເປັນວີດີໂອ

ແລກປ່ຽນຂໍ້ມູນຂ່າວສານທາງດ້ານການກະສິກຳທີ່ເປັນວີດີໂອທາງດ້ານເຕັກນິກ

ຮັບຊົມ ວີດີໂອທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການກະສິກຳໄດ້ທີ່ດ້ານລຸ້ມນີ້

https://www.youtube.com/watch?v=0BdL7TkazGo

Share:

Read More

ເຕັກນິກການປູກຜັກກາດຊອມ ( ຜັກກາດກວາງຕຸ້ງ )

}ລັກສະນະທົ່ວໄປ : ຜັກກາດກວາງຕຸ້ງ ເປັນພືດອາຍຸປີດຽວ ສາມາດຈະເລີນເຕິບໂຕ ໄດ້ໃນດິນທຸກສະນິດທີ່ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນດີ .ສະພາບດິນມີຄວາມຊຸ່ມສູງພໍສົມຄວນ, ມີແສງສະຫວ່າງ (ແສງແດດ)ສະໝ່ຳສະເໜີ ຕະຫລອດມື້ ອຸ່ນນະພູມໃນບ້ານເຮົາສາມາດປູກໄດ້ຕະຫລອດປີ .ອາຍຸຕັ້ງແຕ່   ຫ່ວານ ຫລື ຍອດເມັດ ເຖີງເກັບກ່ຽວ ປະມານ 35 ຫາ 45 ມື້.

}ແນວພັນທີ່ໃຊ້ປູກ : ຜັກກາດກວາງຕຸ້ງ  ຍັງບໍ່ໄດ້ລະບຸຄວາມແຕກຕ່າງຂອງລັກສະນະພັນ. ນອກຈາກຜັກກາດຂຽວກວາງຕຸ້ງແລ້ວ ຍັງມີຜັກກາດກວາງຕຸ້ງ 3 ຊະນິດຄື :  ຜັກກາດຂາວກວາງຕຸ້ງ,  ຜັກກາດຮອງເຕ້   ຜັກກາດດອກ.

}ການຕຽມດິນ :  ຜັກກາດຂຽວກວາງຕຸ້ງ ເປັນຜັກທີ່ມີຮາກຕື້ນ ການຕຽມດິນຄວນໄຖ, ຂຸດເລິກປະມານ 15 ຫາ 20 ຊຕມ. ຕາກດິນໄວ້ປະມານ 5 ຫາ 7 ວັນ. ໂຮຍຝຸ່ນຄອກ ຫລືຝຸ່ນບົ່ມທີ່ລະລາຍຕົວດີແລ້ວໃຫ້ຫລາຍພວນ ແລະຍ່ອຍດິນໃຫ້ລະອຽດ ຍົກເປັນໜານ ໆ

ກ ານປູກ

}ການປູກແບບຫວ່ານເມັດ :  ໃຫ້ປະສົມເມັດພັນ 1 ສ່ວນ ກັບຊາຍສະອາດ 3 ສ່ວນຫວ່ານ ໃຫ້ທົ່ວ ໜານ ແລ້ວປົກດ້ວຍຝຸ່ນຄອກ ຫລືຝຸ່ນບົ່ມໜາ 0,5 ຫາ 1 ຊຕມ.ປົກດ້ວຍເຟືອງແຫ້ງທີ່ສະອາດບາງ ໆ ເພື່ອເກັບຮັກສາຄວາມຊຸ່ມຊື່ນແລ້ວຫົດນ້ຳໃຫ້ຊຸ່ມ. ເມື່ອເມັດງອກໄດ້ ປະມານ 20 ວັນ. ຄວນຖອນແຍກຈັດໃຫ້ໄດ້ໄລຍະຫ່າງຕົ້ນ 20 - 25 ຊຕມ.

ການປູກແບບ​ໂຮຍ​ເມັດ​ເປັນ​ແຖວ : ຫລັງຈາກປະສົມເມັດພັນດັ່ງກ່າວຂ້າງເທີງແລ້ວ ໃຫ້ໂຮຍເປັນແຖວເລິກລົງໄປໃນດິນ ປະມານ 0,5 ຫາ 1 ຊຕມ. ໂດຍໃຫ້ໄລຍະຫວ່າງແຖວ 20 - 25 ຊຕມ. ແລ້ວປົກດ້ວຍ ຝຸ່ນຄອກ ຫລຶ ຝຸ່ນບົ່ມບາງ ໆ ປົກດ້ວຍເຟືອງແຫ້ງຫົດນ້ຳໃຫ້ຊຸ່ມ. ຫລັງຈາກເມັດ ງອກໄດ້ 20 ມື້ ໃຫ້ຖອນແຍກໃນແຖວ ໂດຍພະຍາຍາມຈັດໄລຍະຫ່າງຂອງຕົ້ນໃຫ້ໄດ້ປະມານ 20 -  25 ຊຕມ

}ການໃສ່ຝຸນ: :  ພືດດັ່ງກ່າວນີ້ຕ້ອງການຝຸ່ນຫລາຍພໍສົມຄວນ.   ດັ່ງນັ້ນການກຳນົດຝຸ່ນເພື່ອນຳໃຊ້ແມ່ນມີຄວາມຈຳເປັນໃຫ້ຖືກຕ້ອງ ແລະແນໃສ່ການຫລຸດຜ່ອນຕົ້ນທຶນການຜະລິດ ແລະໃຫ້ປະສິດຕິຜົນສູງດ້ານຜົນຜະລິດໂດຍສະເພາະດ້ານການຈະເລີນເຕິບໂຕທາງໃບ ແລະ ລຳຕົ້ນ.ດັ່ງນັ້ນຈື່ງແນະນຳໃຫ້ໃສ່ຝຸ່່ນຄອກ ແລະ ຝຸ່ນບົ່ມ.

}ການໃຫ້ນ້ຳ :  ຄວນໃຫ້ຢ່າງພຽງພໍ ແຕ່ຢ່າໃຫ້ປຽກເກີນໄປ  ໂດຍເບີ່ງຄວາມຊຸ່ມຊື່ນໃນໜານປູກໃຫ້ມີຄວາມຊຸ່ມຢ່າງສະໜໍ່າ ສະເໝີ

ການພວນດິນກຳຈັດວັດສະພືດ
ຄວນເຮັດໃນໄລຍະທຳອິດ,ເພື່ອເຮັດໃຫ້ດິນລຸລ່ວງ ຜຸຜົງລະບາຍ ອາກາດ ແລະນ້ຳໄດ້ດີ ພ້ອມກັບການກຳຈັດຫຍ້າໄປພ້ອມໆ ກັນ. ເມື່ອຕົ້ນພືດມີໃບປົກຄຸມດິນແລ້ວບໍ່ຈຳເປັນເຮັດເລີຍ

}ການເກັບກ່ຽວ

ອາຍຸການເກັບກ່ຽວຂອງຜັກກາດຂຽວກວາງຕຸ້ງ ຂ້ອນຂ້າງໃຫຍ່ໄວປະມານ 35- ຫາ 40 ວັນ,ໃຫ້ເລືອກຕົ້ນທີ່ໃຫຍ່ມີຂະໜາດຕາມຄວາມຕ້ອງການ ແລ້ວຕັດດ້ວຍມີດຄົມໆ ທີ່ໂຄນຕົ້ນຕັດແຕ່ງໃບນອກທີ່ແກ່ ແລະ  ຖືກແມງໄມ້ທຳລາຍອອກ ກ່ອນບັນຈຸສົ່ງຕະຫລາດ  ຫລື  ບໍລິໂພກ

Share:

Read More